Multipla skleroza je najčešći autoimunski poremećaj CNS-a i predstavlja glavni uzrok invaliditeta kod radno aktivnog stanovništva. Uprkos intenzivnim istraživanjima, terapija ove bolesti je i dalje nezadovoljavajuća. Većina našeg znanja o patogenezi ove bolesti potiče iz istraživanja životinjskih modela, odnosno eksperimentalnog autoimunog encefalomijelitisa (EAE). U ovom modelu je pokazano da su T ćelije reaktivne na antigene CNS-a uzročnik bolesti. Ove T ćelije, kada se jednom aktiviraju u perifernim organima, dobijaju sposobnost da se infiltriraju u CNS gde pokreću autoimunski destruktivni proces. Međutim nije poznato koja populacija T ćelija izaziva bolest, kao ni gde se njihova inicijalna aktivacija dešava. Sve više se uvažava da imunske ćelije sluzokože, kako u crevima tako i u plućima, igraju odlučujuću ulogu u patogenezi multiple skleroze. Konkretno, sugerisano je da urođene limfoidne ćelije (ILC) imaju najveći uticaj na autoimunski odgovor usmeren protiv CNS-a, kakav postoji kod multiple skleroze. Već nekoliko godina, pitanje vremena i mesta aktivacije CNS-autoreaktivnih T ćelija predstavlja glavni fokus istraživanja kako na IBISS-u u Beogradu tako i na IMSF-u u Getingenu. Važno je znati da bi odgovor na ovo pitanje značajno unapredio razumevanje multiple skleroze i približio nas boljoj terapiji ove bolesti. Na osnovu ovog zajedničkog naučnog interesa, cilj nam je da uspostavimo mrežu stručnjaka u dve institucije koja će biti instrumentalna za zajednički rad u određivanju značaja ILC creva i pluća u patogenezi multiple skleroze. Štaviše, ovaj zajednički rad će otvoriti nove puteve zajedničkog istraživanja u vezi sa drugim važnim pitanjem u studijama multiple skleroze - raznovrsnost patogenih mehanizama koji dovode do razlike u kliničkim tokovima uočenim kod pacijenata.

Partner u Nemačkoj: Univerzitet u Getingenu

Koordinator za Srbiju: dr Đorđe Miljković, Odeljenje za imunologiju IBISS

Učesnici iz IBISS-a:
dr Milica Lazarević, naučni saradnik
Goran Stegnjaić, istraživač saradnik