Na antropogeno degradiranim staništima biljke su često limitirane multipnim faktorima stresa koji deluju istovremeno i ugrožavaju funkcionisanje biljaka i iscrpljuju njihov adaptivani potencijal.

Naša istraživanja su bazirana na proučavanju fiziološko-biohemijskih i morfoloških odgovora biljaka na efekte multipnih stresora koji određuju njihov adaptivni kapacitet da opstanu i/ili razviju toleranciju na stres na takvim staništima. Previđena istraživanja obavićemo u dva tipa takvih staništa: deponije pepela termoelektrana „Nikola Tesla-A" u Obrenovcu (inicijalno biološki prazni prostori opterećeni polutantima) i urbane zone u Beogradu (degradirani prostori opterećeni polutantima).

Cilj projekta je ispitivanje efekata agenasa iz životne sredine na važan fiziološki homeostatski sistem, imunski sistem, kod mišolikih glodara. Ćelijski i molekulski mehanizmi imunomodulatornog potencijala dva ksenobiotika (kadmijuma, široko rasprostranjenog zagađivača spoljašnje sredine, iantikoagulanta varfarina, koji se koristi za kontrolu brojnosti glodara) se ispituju na laboratorijskim sojevima sivog pacova (Rattus norvegicus). Uticaj ovih ksenobiotika na imunski sistem se ispituje analizom njihovog efekta na bazalne imunske funkcije kao i u uslovima indukcije imunskog odgovora. Poseban aspekt predstavlja ispitivanje efekta ovih ksenobiotika na rezistenciju organizma na oportunističke infekcije, kao što je infekcija gljivom Aspergillus fumigatus. Jedinke sivog pacova iz prirodnih populacija, zbog prisustva velikog broja parazita i različitih mikrobnih infekcija, se smatraju prirodnim imunobiološkim modelom korisnim za ispitivanje odbrambenih mehanizama u uslovima višestruke infekcije. Analiza osnovnih parametara imunske funkcije, kao i oštećenja perifernih tkiva posredovanih imunskim efektorskim mehanizmima kod jedinki sivog pacova iz prirodnih populacija i poređenje sa istim aktivnostima kod jedinki nekoliko laboratorijskih sojeva pacova, daje uvid u efekat spoljašnje sredine na imunski sistem.

Balkansko poluostrvo na kome je i prostor Srbije pripada jednom od centara diverziteta dendroflore (IUCN) u kome se razvijaju i šume reliktnih, endemičnih, ekonomski važnih (ili potencijalno važnih) i ugroženih šumskih vrsta, neponovljivih u vremenu i prostoru. Posebno bogate rezervoare i riznice genofonda predstavljaju klisure, kanjonske doline i planinski masivi Srbije. Upravo ovi refugijumi su omogućili očuvanje i reprodukciju bogate i raznovrsne flore, posebno tercijernih relikata i endemorelikata i predstavljaju prave muzeje in vivo od posebnog značaja za nauku. Takođe od posebnog značaja jeste i diverzitet malih lokalnih populacija, kao i onih na ivicama šumskih pojasa, na najosetljivijim delovima ekosistema. Populacije koje naseljavaju ove prostore su pravi istraživački izazovi jer su njihova genetička struktura, hemijski sastav, morfofiziološka svojstva i reproduktivni potencijal još uvek malo poznati ili nepoznati. Projekat polazi od pretpostavke da šumska autohtona flora i vegetacija našeg dela Balkanskog poluostrva sadrži populacije koje svojim prisustvom, specifičnom genetičkom strukturom, hemijskim sastavom, morfofiziološkim i reproduktivnim svojstvima otkrivaju istoriju vegetacije i doprinose boljem razumevanju adaptivnog potencijala biljaka da opstanu u nepovoljnim uslovima životne sredine.