Eksperimentalni autoimunski encefalomijelitis (EAE) u Dark Agouti (DA) pacovima je jedan od modela multiple skleroze, inflamatorne, autoimunske bolesti centralnog nervnog sistema tokom koje dolazi do demijelinizacije nervnih vlakana i neurodegeneracije što za posledicu ima ispoljavanje neuroloških deficita. Multipla skleroza se u najvećem broju pacijenata ispoljava kao relapsno-remitentna, gde tokom vremena dolazi do smenjivanja faza neuroloških ispada i oporavka, a kod značajnog udela pacijenata bolest ima i hronični progresivni tok. Za razliku od toga, EAE u DA pacova je, prilikom adekvatnog imunizacionog protokola indukcije, akutna i monofazna bolest u kojoj pacovi prolaze kroz jasno definisane faze indukcije, razvoja, vrhunca bolesti i potpunog oporavka. DA pacovi su nakon oporavka izuzetno otporni na ponovne pokušaje indukcije EAE. Cilj ovog projekta je da se definišu ćelijske populacije i molekulski mehanizmi odgovorni za oporavak i otpornost DA pacova. Ovakva saznanja bi mogla da se iskoriste u cilju redizajniranja postojećih i uspostavljanja novih terapija za pacijente obolele od multiple skleroze.
Eksperimentalni autoimunski encefalomijelitis (EAE) u Dark Agouti (DA) pacovima je jedan od modela multiple skleroze, inflamatorne, autoimunske bolesti centralnog nervnog sistema tokom koje dolazi do demijelinizacije nervnih vlakana i neurodegeneracije što za posledicu ima ispoljavanje neuroloških deficita. Multipla skleroza se u najvećem broju pacijenata ispoljava kao relapsno-remitentna, gde tokom vremena dolazi do smenjivanja faza neuroloških ispada i oporavka, a kod značajnog udela pacijenata bolest ima i hronični progresivni tok. Za razliku od toga, EAE u DA pacova je, prilikom adekvatnog imunizacionog protokola indukcije, akutna i monofazna bolest u kojoj pacovi prolaze kroz jasno definisane faze indukcije, razvoja, vrhunca bolesti i potpunog oporavka. DA pacovi su nakon oporavka izuzetno otporni na ponovne pokušaje indukcije EAE. Cilj ovog projekta je da se definišu ćelijske populacije i molekulski mehanizmi odgovorni za oporavak i otpornost DA pacova. Ovakva saznanja bi mogla da se iskoriste u cilju redizajniranja postojećih i uspostavljanja novih terapija za pacijente obolele od multiple skleroze.
Modulacija imunskog odgovora i ćelijske smrti je ključna strategija u terapiji kancera i inflamatornih bolesti poput multiple sklepoze, dijabetesa tipa 1 ili 2. U cilju prevencije i/ili usmerene modulacije ovih poremećaja neophodno je razumevanje osnovnih molekularnih mehanizama njihove kontrole, što je i cilj ovog projekta. Stoga se ispituje uloga i način delovanja biološki aktivnih molekula mikrosredine (citokina, reaktivnih vrsta kiseonika i azota, hormona) i genetskih faktora u regulaciji proliferacije, diferencijacije, funkcije i umiranja imunskih i ćelija ciljnih tkiva u fiziološkim i patološkim uslovima. Da bi se utvrdili osnovni kontrolni mehanizmi inflamacije, imunskog odgovora na (auto)antigene i rezistencije na anti-tumorski imunski odgovor, uloga relevantnih intercelularnih medijatora i intracelularnih signalnih puteva, koriste se animalni modeli humanih bolesti na miševima i pacovima visokosrodnih i/ili genetički modifikovanih sojeva, i primarne i transformisane ćelijske populacije različitog porekla. Pored ovoga, ispituju se citotoksična, citoprotektivna i imunomodulatorna svojstva različitih farmakoloških agenasa ili prirodnih produkata biljnog i životinjskog porekla, kao i intra- i intercelularni mehanizmi odgovorni za njihove biološke efekte, što bi u perspektivi moglo doneti dobrobit pacijentima obolelim od ovih bolesti.
Modulacija imunskog odgovora i ćelijske smrti je ključna strategija u terapiji kancera i inflamatornih bolesti poput multiple sklepoze, dijabetesa tipa 1 ili 2. U cilju prevencije i/ili usmerene modulacije ovih poremećaja neophodno je razumevanje osnovnih molekularnih mehanizama njihove kontrole, što je i cilj ovog projekta. Stoga se ispituje uloga i način delovanja biološki aktivnih molekula mikrosredine (citokina, reaktivnih vrsta kiseonika i azota, hormona) i genetskih faktora u regulaciji proliferacije, diferencijacije, funkcije i umiranja imunskih i ćelija ciljnih tkiva u fiziološkim i patološkim uslovima. Da bi se utvrdili osnovni kontrolni mehanizmi inflamacije, imunskog odgovora na (auto)antigene i rezistencije na anti-tumorski imunski odgovor, uloga relevantnih intercelularnih medijatora i intracelularnih signalnih puteva, koriste se animalni modeli humanih bolesti na miševima i pacovima visokosrodnih i/ili genetički modifikovanih sojeva, i primarne i transformisane ćelijske populacije različitog porekla. Pored ovoga, ispituju se citotoksična, citoprotektivna i imunomodulatorna svojstva različitih farmakoloških agenasa ili prirodnih produkata biljnog i životinjskog porekla, kao i intra- i intercelularni mehanizmi odgovorni za njihove biološke efekte, što bi u perspektivi moglo doneti dobrobit pacijentima obolelim od ovih bolesti.
IBISS koristi analitičke "kolačiće" (eng. "cookies") za analizu korišćenja sajta u cilju unapređenja korisničkog iskustva, klikom na "Prihvatam" dajete saglasnost za korišćenje kolačića.